ελενα Γεωργιου, A Life Of Snapshots
Κείμενο: Nίκος Κοντόπουλος
Με τη φωτογραφία άρχισε να ασχολείται «κάπως τυχαία», όπως παραδέχεται η ίδια με ένα ειλικρινές χαμόγελο. Ούσα φοιτήτρια του interior design, έπρεπε να αποτυπώσει φωτογραφικά κάποιες αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες για ένα μάθημα. Τότε έπιασε για πρώτη φορά στα χέρια της επαγγελματική φωτογραφική μηχανή και όπως λέει: «Ήταν “love at first sight”. Οι καθηγητές μου με παρότρυναν να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη φωτογραφία και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα».
Από τότε, παρότι δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια, η Έλενα διαθέτει ήδη στο ενεργητικό της ατομικές και συλλογικές εκθέσεις στην Κύπρο και το εξωτερικό, σημαντικές διακρίσεις σε διεθνείς διαγωνισμούς και, σαφώς, μια ιδιαίτερη φωτογραφική ματιά. Εκείνο που πρώτα από όλα εντυπωσιάζει είναι ο τρόπος με τον οποίο «βλέπει» τους ανθρώπους. Παρατηρώ ότι τα πρόσωπα στη δουλειά της κατέχουν άλλοτε τη θέση του απόλυτου πρωταγωνιστή κι άλλοτε του απλού κομπάρσου: Στα πολύ δυνατά πορτρέτα της η ζωή μοιάζει να χαράσσεται στα πρόσωπα των ανθρώπων, ενώ στις αρχιτεκτονικές φωτογραφίες της οι άνθρωποι δεν αποτελούν παρά κουκίδες χαμένες μέσα σε μεγαλειώδη αστικά σκηνικά: «Ναι, είμαι των άκρων», λέει και συνεχίζει: «Στα πορτρέτα προσπαθώ να δείξω πώς πραγματικά έχουν περάσει οι άνθρωποι στη ζωή τους, ενώ στις αρχιτεκτονικές φωτογραφίες μου τοποθετώ τους ανθρώπους ως μικρές φιγούρες, εκφράζοντας έτσι μία αίσθηση φυγής».
Η Έλενα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λευκωσία, αυτή είναι η πόλη της. Πιστεύω απόλυτα ότι ο τόπος, όπου έχουμε μεγαλώσει, μας διαμορφώνει ως ένα σημείο, οι εικόνες που έχουμε λάβει ως παιδιά επηρεάζουν την αισθητική μας. Θέλω, λοιπόν, να μάθω τι ρόλο θεωρεί η ίδια ότι έχει διαδραματίσει η πόλη της στη διαμόρφωση της δικής της ματιάς: «Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι έντονα πόσο εντύπωση μου είχε κάνει η αρχιτεκτονική ομοιομορφία που υπήρχε και που εξακολουθεί να υπάρχει στην Παλιά Πόλη, σε όλα αυτά τα παραδοσιακά κυπριακά σπίτια». Η παραπάνω εικόνα είναι ανιχνεύσιμη στη δουλειά της, στην αισθητική καθαρότητα των αρχιτεκτονικών σκηνικών της, σκέφτομαι, λίγο προτού η Έλενα περάσει από το παρελθόν στο παρόν: «Σήμερα, βέβαια, στη Λευκωσία υπάρχουν τεράστιες αντιθέσεις κι αν είσαι παρατηρητικός, μπορείς εύκολα να τις διακρίνεις. Στη νέα πόλη οι εικόνες αλλάζουν. Δίπλα στην παραδοσιακή κυπριακή αρχιτεκτονική δεσπόζουν νέα κτίρια όπως η Βιβλιοθήκη της Πανεπιστημιούπολης του Jean Nouvel, μία πολύ ενδιαφέρουσα αντίθεση κατά την άποψή μου. Πιστεύω, μάλιστα, ότι όσο περνάει ο καιρός, αυτή η αντίθεση θα μετατραπεί στο κύριο αρχιτεκτονικό χαρακτηριστικό της Λευκωσίας. Η συνύπαρξη των δύο διαφορετικών αυτών προσώπων, του παραδοσιακού και του σύγχρονου μέσα από καινούργια αρχιτεκτονικά projects, θα διαμορφώσει τελικά την ταυτότητα της πόλης».
Την ακούω να μιλάει με ιδιαίτερη θέρμη για την πόλη της και για την Κύπρο κι αναρωτιέμαι ποια είναι η Κύπρος που θέλει να αποτυπώσει με το φακό της: «Οι φωτογράφοι –και οι καλλιτέχνες γενικότερα– θεωρούμε ότι για να δημιουργήσουμε, πρέπει να ταξιδέψουμε μακριά, να επισκεφθούμε μεγάλες πόλεις, να αντικρίσουμε καινούργιες εικόνες. Η άποψή μου, ωστόσο, είναι ότι και σε μια μικρή χώρα όπως η Κύπρος μπορείς να λάβεις πολύ δυνατά ερεθίσματα για να δημιουργήσεις. Πολλοί άνθρωποι όταν βλέπουν τις φωτογραφίες μου, με ρωτούν: “Μα, πού είναι αυτό; Είναι στην Κύπρο;” και όταν τους απαντάω: “Ναι, είναι στην Κύπρο”, εντυπωσιάζονται, λέγοντάς μου: “Παράξενο... Περνάω συνέχεια από εκεί και δεν το έχω προσέξει ποτέ…”. Αυτό προσπαθώ να κάνω με τη δουλειά μου. Να αναδείξω σημεία και εικόνες της Κύπρου που, ενώ παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, συχνά τα προσπερνάμε δίχως δεύτερη ματιά».
Για το τέλος της κουβέντας μας της ζητάω να μου αποκαλύψει ένα μυστικό της, να μου δώσει ένα δικό της tip για τον επισκέπτη που έρχεται για πρώτη φορά στον τόπο της: «Η σύνδεση με το παρελθόν και τις παραδόσεις της Κύπρου είναι για εμένα κάτι πολύ σημαντικό. Γι’ αυτό θα πρότεινα οπωσδήποτε μια βόλτα στην Παλιά Λευκωσία, στα Ενετικά Τείχη, στην Πύλη Αμμοχώστου και στο αρχοντικό του Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου, χαρακτηριστικό δείγμα της κυπριακής αστικής αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα. Επιβάλλεται, επίσης, μια εκδρομή σε κάποιο γραφικό χωριό, όπως ο Καλοπαναγιώτης, το οποίο θεωρώ ως ένα από τα πιο όμορφα χωριά της Κύπρου λόγω της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής που χαρακτηρίζει την κάθε γωνιά του».
