Φοιτητικη Κοινωνια, Λευκωσιας

Kείμενο: Σώτια Ζένιου
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Μηνά
 

Δουλεύουν και σπουδάζουν παράλληλα. Έχουν οξυμένες τις αισθήσεις και απολαμβάνουν την κάθε στιγμή, ανακαλύπτοντας μικρούς πυρήνες «καλής ζωής» στα μεταλλαγμένα κύτταρα μιας φοιτητούπολης, όπως έχει εξελιχθεί η Λευκωσία. Τρία νέα παιδιά, η Δέσποινα McCowan, η Μυρτώ Οικονομίδου και ο Αντρέας Παπαϊωάννου μάς παρασύρουν στα «καινούργια ρεύματα» της πόλης, μέσα από τη δική τους φρέσκια οπτική γωνία.

Δώσαμε ραντεβού σε μια κεντρική καφετέρια και στην κυριολεξία έχουμε ξεσηκώσει τον κόσμο όλο. Γέλια, αστεία, πειράγματα… Λες και γνωριζόμαστε χρόνια. Τους ζηλεύω. Νιώθω ότι εάν τους αγγίξω, θα με διαπεράσει σαν ηλεκτρικό ρεύμα η νεανική τους ενέργεια. Τους παρατηρώ καθώς συζητούν και διαπιστώνω ότι αυτό που έχει αλλάξει την εικόνα της πρωτεύουσας –πέρα από τις εντυπωσιακές μοντέρνες φοιτητικές εστίες που ξεφυτρώνουν σε χρόνο dt και τους ψαγμένους urban χώρους που εμφανίζονται καθημερινά στο προσκήνιο– είναι ο ενθουσιασμός και η ζωντάνια των νέων παιδιών. O φοιτητόκοσμος έχει δώσει στην πόλη καινούργιο αέρα. Την κάνει να σφύζει από ζωή.

Μου λένε ότι αυτό που αγαπούν περισσότερο στη Λευκωσία είναι οι χαλαροί ρυθμοί και το αίσθημα ασφάλειας που νιώθουν. Πως οι άνθρωποι εδώ είναι έτοιμοι ν’ απλώσουν χέρι βοήθειας, ανά πάσα στιγμή, σε όποιον το ζητήσει. Είναι και αυτό το υπέροχο φως, το μεσογειακό, που σε τραβάει έξω απ’ το σπίτι και θες να κάνεις πράγματα απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ. Και μια που μιλάμε για φως, η Δέσποινα και η Μυρτώ μού συστήνουν να μη χάσω με τίποτα την αναδρομική έκθεση στο NiMAC του Μιχάλη Αναστασιάδη, ο οποίος έχει υπογράψει εκπληκτικές δημιουργίες με διεθνείς οίκους στο design, όπως οι Flos, B&B Italia, Cassina κ.ά.

Βγάζω μπλοκάκι και ρωτάω τι άλλο δεν πρέπει να μου ξεφύγει. Από φεστιβαλικές μέρες και νύχτες καλοκαιριού: O Μαραθώνιος Θερινών Προβολών του κινηματογράφου «Κωνστάντια», που φέρνει μαζί του αξιόλογες ταινίες, με εσπερινή αύρα και άρωμα γιασεμιού. Το AγλανJazz Festival, που συγκεντρώνει μπάντες απ’ όλο τον κόσμο, αναδεικνύοντας τον πολυπολιτισμικό jazzy χαρακτήρα της πόλης. Το Fork Food Market, που μας έχει μυήσει στο ποιοτικό street food και έχει κάνει τους foodlovers να «ακονίζουν» πιρούνια.

Οι γευστικές συγκινήσεις μάς εξωθούν ν’ αρχίσουμε τη βόλτα μας εκτός των τειχών… κάνοντας στάση στο Rokoko Kitchen & Bar. Στυλάτος χώρος, μονίμως γεμάτος, ως επί το πλείστον, με γυναικοπαρέες και ζευγάρια… Επιστρέφεις ξανά και ξανά για το θεϊκό καλτσόνε με γέμιση νουτέλα και μασκαρπόνε. Ο Αντρέας διαχωρίζει τη θέση του, επισημαίνοντας ότι ακολουθεί πρόγραμμα διατροφής. Η Μυρτώ παραδέχεται ότι τρέφεται με ζάχαρη και η Δέσποινα μάς προκαλεί βγάζοντας ολόκληρη λίστα: Bizzy Bee –ή αλλιώς η χαριτωμένη καντίνα με τα πολύ αμαρτωλά pancakes–, Mοοndog’s Bar & Grill για ζουμερά μπέργκερ και ποδοσφαιρικές τηλεοπτικές συναντήσεις, Cito Gourmet Express για ευφάνταστες γκουρμέ-σνακ επιλογές με κρασάκι και φινετσάτο κόσμο. To Old Souls για τη vintage cozy ατμόσφαιρα, τα ποτά και την ωραία μουσική, με φιλοξενούμενους djs. To Finders Bar & Grill με ειδικές συστάσεις από τον Αντρέα, για καλό φαγητό, μπίρες και ροκ διάθεση – έκανε ένα φεγγάρι διατριβή στην ψυχανάλυση, πίσω από την μπάρα του, ως bartender. H Mυρτώ, απ’ τη μεριά της, δεν παραλείπει ν’ ανέβει στο πατάρι του εναλλακτικού Πρόζακ –προσεγμένο με καλούς καφέδες και αρωματικά τσάγια–, για να ρίξει μια ματιά στη δουλειά των καλλιτεχνών που φιλοξενεί. Η Δέσποινα αγαπάει το Brew Lab για τα ιδιαίτερα χαρμάνια και την οικολογική του συνείδηση, ενώ δηλώνει αδυναμία στο Westside Vintage, τη νέα στυλιστική άφιξη με reworked συλλογές, όπου μπορείς να βρεις το παλιό μπουφάν του «μπαμπά» μεταποιημένο σε απίθανη φούστα!

Στην Παλιά Πόλη, όπου σμίγει το ανατολίτικο άρωμα των ναργιλέδων με τo πολύβουο πλήθος, οι ώρες κυλούν πιο ράθυμα. Τα παιδιά παίζουν κρυφτό μέχρι αργά το βράδυ στον περίβολο της Εκκλησίας της Φανερωμένης, οι οικογένειες σουλατσάρουν πάνω-κάτω και ο φοιτητόκοσμος επιδίδεται σε μαραθώνιο μπιρίμπας και ταβλιού, κυρίως στο Καλά Καθούμενα και το Χαλαρά. Επίσης hot spot το Τρία Φανάρια αλλά και το Καφεκοπτείον Χαραλάμπους, λατρεμένη λεπτομέρεια ότι σερβίρει τον κυπριακό καφέ με παραδοσιακό λουκούμι. Κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στον Avo, αφού επιβάλλεται η περιπλάνηση στα σοκάκια με μια χαλλουμωτή στο χέρι. Η Μυρτώ μας βάζει κι άλλο πειρασμό στο τραπέζι: «Πρέπει να δοκιμάσετε οπωσδήποτε το συνδυασμό café latte με κοτόπιτα απ’ τη Γιαγιά Βικτωρία, είναι εθιστικός». Το Κοζερί το προτιμούν για περιποιημένα platters και μπίρες, το Πιάτσα Γουρουνάκι για σουβλάκι και shot μαστίχας και για τις πιο νόστιμες σεφταλιές την Ευρούλα, στη στοά Κλόκκαρη. Mου λένε για το concept store της σχεδιάστριας Κυριακής Κώστα, το «Φανερωμένης 70», με τις καλλιτεχνικές ανησυχίες και τους λέω για το δικό μου παράδεισο, το «Ant Comics» με τις συλλεκτικές εκδόσεις, στη στοά Παπαδοπούλου.

Αγαπούν το Υφαντουργείο για τον ιδιαίτερο σοφιστικέ χαρακτήρα του –καφετέρια και βιβλιοθήκη μαζί. Η Μυρτώ για «ησυχαστήριο» επιλέγει το Σφαιριστήριο, ένα μικρό καφέ κοντά στο χαμάμ, που διαθέτει και φλιπεράκια για εκτόνωση. Στην Παλιά Δημοτική Αγορά, όπως με πληροφορεί η Δέσποινα, γίνονται –κατά καιρούς– διάφορα events. «Μαζεύονται παρέες με τις κιθάρες τους, έφηβοι που κάνουν skateboard, γκραφιτάδες που επιδεικνύουν το ταλέντο τους, συγκροτήματα που παίζουν μουσική».

Στο nightlife παίρνει τα ηνία ο Αντρέας, ο οποίος προτιμάει τη live μουσική: «Θέλω να έχω επικοινωνία με τον καλλιτέχνη, είναι σαν ένα μουσικό ταξίδι… Αποφεύγω τους djs γιατί μπαίνω σε “κυκλοθυμική διάθεση”». Το Ασμάτιον Live στη βιομηχανική περιοχή Λατσιών πληροί τις προδιαγραφές μιας σωστής μουσικής σκηνής. Τα Αντίπεινα και Μεζοστρατί συνηγορούν για το συνδυασμό ζωντανής μουσικής και καλού μεζέ. Για πιο χαλαρή βραδινή έξοδο τους αρέσει το τροπικό σκηνικό του open air Garden με ωραία cocktails και mix & match crowd.

Μετά τη νυχτερινή κραιπάλη, ο Αντρέας προσπαθεί να μας αφυπνίσει με άσκηση. Μας λέει ότι τον αναζωογονεί να ξεκινά τη μέρα του τρέχοντας στο Γραμμικό Πάρκο του Πεδιαίου. «Με γεμίζει οξυγόνο για όλο το 24ωρο». Εμείς πάλι τίποτα! Δηλώνουμε και οι τρεις αμετανόητες τεμπέλες. Η Μυρτώ και η Δέσποινα απολαμβάνουν αφάνταστα τις ξάπλες στο γρασίδι στο Πάρκο της Ακρόπολης. «Το Πάρκο της Αθαλάσσας, επίσης, προσφέρεται για περιπλανήσεις στο δάσος, για να θαυμάσεις την ομορφιά του τοπίου, αλλά και να ταΐσεις τις πάπιες που πλατσουρίζουν στη λίμνη». Η συζήτηση γυρνάει στη φύση –σε κατακόκκινα ηλιοβασιλέματα, σε λόφους με θέα, σε βραδιές μετρώντας τ’ άστρα– και παίρνει φιλοσοφικό χαρακτήρα. Γνωρίζουν ότι είναι η γενιά των shares και των likes… Ωστόσο, δεν είναι διατεθειμένοι να υποκύψουν στην παγκόσμια απομόνωση. Λένε ότι δεν θα σταματήσουν να ψάχνουν τη μαγεία της στιγμής… Και στη Λευκωσία βρίσκουν ένα σωρό μαγικούς λόγους για να το πράξουν...

MOTTO

Αυτό που έχει αλλάξει την εικόνα της πρωτεύουσας είναι ο ενθουσιασμός και η ζωντάνια των νέων παιδιών.