Μιχαηλ Γεωργιου, Ποιηματα κατασκευασμενα απο ... μπετον
Kείμενο: Ρομίνα Ξύδα
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Μηνά
Η απόδειξη πως η αρχιτεκτονική μπορεί να είναι ταυτόχρονα αυστηρή και ελεύθερη, πνευματική και διανοητικά ζωντανή, πλούσια σε απλότητα και βαθιά σε συναίσθημα, βρίσκεται σ’ ένα εκκλησάκι της Πάφου – το παρεκκλήσι των Αποστόλου Πέτρου και Αγίας Ελένης της Μάρτυρος. Δημιουργός του ο αρχιτέκτονας Μιχαήλ Γεωργίου, ιδρυτικό μέλος των HUB Design Platform και SEAMLEXITY και επίκουρος καθηγητής του τμήματος Aρχιτεκτονικής στον τομέα ψηφιακού σχεδιασμού και κατασκευής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας. Μαζί με τους συνεργάτες του, εν προκειμένω, κατάφεραν να ξεπεράσουν την παγιωμένη αρχιτεκτονική του ορθόδοξου χριστιανικού ναού, «οικοδομώντας» χώρο για ανατροπή, φαντασία και νέες προσεγγίσεις.
Από την πρώτη στιγμή η σχεδιαστική αυτή πρόκληση αγκαλιάστηκε από το κοινό, ενώ υπήρξε και πληθώρα αναφορών στο διεθνή Τύπο για τη δύναμη της ευρηματικής αρχιτεκτονικής του, που αποτελεί ένα ζύμωμα συνεχούς μάθησης και βιωματικών εμπειριών. Όπως υπογραμμίζει ο ίδιος, «τα ταξίδια ισούνται με μία διά βίου μάθηση. Οι πόλεις μας και γενικά το κτισμένο περιβάλλον αποτελούν ζωντανούς οργανισμούς που συνεχώς εξελίσσονται και αλλάζουν, αντικατοπτρίζοντας την εκάστοτε κοινωνία και τον πολιτισμό της».
Έχοντας αποπερατώσει πρόσφατα μαζί με την ομάδα του ένα μικρό, αλλά ιδιαίτερο έργο, το μνημείο πεσόντων της 11ης Ιουλίου 2011 στο Μαρί, και βάζοντας τα θεμέλια τεσσάρων ακόμη, ένα εκ των οποίων αφορά την κατασκευή του ορεινότερου οινοποιείου στο νησί,
είναι βέβαιο ότι ο θαυμασμός απέναντι στην αρχιτεκτονική του κυρίου Γεωργίου έχει να διανύσει ακόμη ένα μακρύ και όμορφο δρόμο...
Η δική μου Κύπρος μέσα από τα πιο σημαντικά κτίρια
Ο Προϊστορικός Οικισμός Λέμπας (3500-2400 π.Χ.), το Αρχαίο θέατρο Κουρείου (200 μ.Χ.) και το Κέντρο Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης στο Κάβο Γκρέκο (2015).
