Yurts, as in Freedom...

Cyprus unlocked
Στην πανέµορφη Πάφο, λίγο έξω από την επαρχία Σίµου, ένας άντρας και µία γυναίκα δηµιούργησαν ένα σκηνικό-σύνδεσµο µε τη φύση. Εκεί, δεν µπορείς ποτέ να είσαι ο άνθρωπος της πόλης…

Κείμενο: Ρομίνα Ξύδα
 

Μια φορά κι έναν καιρό, γεννήθηκε στην Πολωνία ένα αγόρι που το έλεγαν Pawel. Οι παππούδες του είχαν μια μεγάλη, παλιά και μυστήρια σοφίτα, την οποία ο μικρός Pawel «βάφτισε»… Καναδά. Μέσα σ’ αυτήν τη σοφίτα το παιδί ένιωθε πραγματικά ελεύθερο και ονειρευόταν πως κάποια μέρα θα έφτιαχνε παρόμοια «κρησφύγετα στη φύση», για να φιλοξενεί γνωστούς και αγνώστους, έναν ολόκληρο κόσμο από ανθρώπους που θ’ αναζητούσαν την επαφή με τη γη. Το όνειρο του μικρού Pawel, αντί να ξεθωριάσει, όπως τα περισσότερα παιδικά όνειρα, μεγάλωσε, θέριεψε και πριν από λίγα χρόνια «εγκαταστάθηκε» στην όμορφη Κύπρο: «Το νησί αυτό ήταν σαν να με επέλεξε πριν από σχεδόν δέκα χρόνια, όταν μαζί με την Xenia αποφασίσαμε να φτιάξουμε με τα χέρια μας τις “Nasu”, “Engke” και “Qadan”, τρεις αυθεντικές μογγολικές σκηνές από δέρμα καμήλας, μέσα στην καρδιά της φύσης. Είναι ευρύχωρες, επιπλωμένες με king-size κρεβάτια, πολυθρόνες και τραπεζάκια, ενώ διαθέτουν και μπαλκόνια με πανοραμική θέα στα γύρω βουνά. Εδώ, δεν υπάρχουν τηλεοράσεις, ούτε υπολογιστές, η ηλεκτροδότηση γίνεται με ηλιακή ενέργεια και η χρήση του κινητού μοιάζει περιττή. Ζητούμενο όλων είναι η πλήρης χαλάρωση και η αναβίωση της ανθρώπινης επαφής, την οποία έχουμε χάσει σ’ αυτόν τον τεχνολογικά φρενήρη κόσμο όπου έτυχε να ζούμε», λέει ο Pawel χαμογελώντας.

Αυτός ο φρενήρης κόσμος, ο γεμάτος από μόνιμο άγχος και υποχρεώσεις, αποτελούσε κάποτε την καθημερινότητα του Pawel και της Xenia. Εκείνος εργαζόταν στον τομέα του hospitality management στο Λονδίνο κι εκείνη «μοιραζόταν» ανάμεσα στο coaching και στη διδασκαλία αγγλικών: «Ένα πρωί ξυπνήσαμε κι αναρωτηθήκαμε: “Αυτό που κάνω τώρα με γεμίζει; Έχει κάποια συμβολή στο κοινωνικό σύνολο;”. Η απάντηση ήταν προφανής και η απόφαση να ξεκινήσουμε μια άλλη ζωή δεδομένη. Όχι, δεν ήταν εύκολο. Το να απομακρυνθείς από έναν κόσμο, μέσα στον οποίο έχεις κατακτήσει πράγματα –για τα οποία αμείβεσαι καλά– και να ξεκινήσεις από τo μηδέν, είναι μια δύσκολη διαδικασία. Ωστόσο, σήμερα, κανείς δεν μετάνιωσε για εκείνη την απόφαση και είμαστε περήφανοι για τη ζωή που επιλέξαμε να ζήσουμε. Μια ζωή γεμάτη υπέροχες στιγμές και ωραία ταξίδια».

 

Από ένα τέτοιο ωραίο ταξίδι, μία περιήγηση δύο ολόκληρων μηνών στην Κολομβία, επέστρεψαν πρόσφατα για να αφιερωθούν ξανά σε μία δουλειά που εμπεριέχει τη χαρά της δημιουργίας: «Τώρα ξεκινάμε να φτιάχνουμε έναν κήπο λαχανικών και κάποια θερμοκήπια σαν τούνελ. Η Xenia είναι χορτοφάγος, δεν τρώει ούτε γαλακτοκομικά και με ενθαρρύνει να γίνομαι όλο και πιο δημιουργικός μέσα στην κουζίνα. Από κει και ύστερα, προσφέρουμε στους επισκέπτες μας μία πλήρη γκάμα που καλύπτει όλες τις διατροφικές προτιμήσεις. Μου έχουν πει ότι μαγειρεύω φοβερό κοτόπουλο στο φούρνο και πολλοί επιμένουν να μου ζητούν τη συνταγή. Λυπάμαι, παιδιά! Είναι ακόμη μυστικό!».

Του ζητάμε να μας αποκαλύψει ένα άλλο μυστικό. Εκείνο που οδήγησε πρόσφατα στη δημιουργία ενός κουκλίστικου μικροσκοπικού σπιτιού, που ακούει στο όνομα «Koliba»: «Αυτό θα σας το αποκαλύψω!», λέει ο Pawel γελώντας και συνεχίζει: «Το ξύλινο αυτό σπιτάκι έγινε με πολύ ιδρώτα, πολλά δάκρυα και πολλά γέλια. Εγώ και η Xenia περάσαμε πολλές νύχτες εκεί μέσα, χτίζοντας τον ημιώροφο στις δύο τα ξημερώματα και αλλάζοντας κάθε λίγο πλάνα, στην προσπάθειά μας να φανταστούμε πώς ακριβώς θα το ήθελε ένα μικρό παιδί! Μας αρέσει τόσο πολύ η διαδικασία του να χτίζουμε, του να δημιουργούμε κάτι από το μηδέν. Η καρδιά μου σκιρτά και μπορώ να χαθώ για ώρες ασχολούμενος με τις πιο μικρές λεπτομέρειες. Τελικά, το σπιτάκι δεν έγινε όπως το φαντάστηκα… Ξεπέρασε ακόμη και τη φαντασία μου».

 

Η αστείρευτη φαντασία του Pawel και της Xenia περιλαμβάνει, άραγε, κάποια καινούργια σχέδια; «Πάντα θα μιλάμε και πάντα θα σκεφτόμαστε νέα πράγματα. Ωστόσο, αναγνωρίζουμε ότι είμαστε πλήρεις με όσα ήδη έχουμε κάνει. Το θαυμάσιο με τα Yurts είναι η ελευθερία του χώρου που αποκομίζουν οι επισκέπτες μας. Αυτήν την αίσθηση δεν θα τη θυσιάζαμε με τίποτα δημιουργώντας ακόμη μία, δύο ή περισσότερες σκηνές, ακόμη κι αν αυτό αύξανε το εισόδημά μας. Τα όνειρα δεν εξαγοράζονται με χρήμα, πόσο μάλλον η ελευθερία…».

Σχόλια
Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.
Προσθήκη σχολίου

* Υποδεικνύει ένα απαιτούμενο πεδίο

Αποδεκτές μορφές: mp4,mov,png,jpg,gif

Συμφωνώ με την αποθήκευση και επεξεργασία των δεδομένων που παρέχονται στο παρόν έντυπο σύμφωνα με τις οδηγίες που ορίζονται στην Πολιτική Απορρήτου της παρούσας ιστοσελίδας.

Επιβεβαιώστε την συγκατάθεση σας