"Volant migrants" by Μαρια Λοιζιδου

People
ΜΊΑ ΑΠ’ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΑΙΌΊΟΤΕΡΕΣ ΚΎΠΡΙΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΎΣ ΔΗΜΙΟΎΡΓΗΣΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΕΡΟΔΡΌΜΙΟ ΛΆΡΝΑΚΑΣ ΈΝΑ ΑΠΌ ΤΑ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΗΣ ΚΛΊΜΑΚΑΣ ΈΡΓΑ ΤΗΣ ΚΑΡΙΈΊΕΡΑΣ ΤΗΣ, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΏΝΤΑΣ ΧΕΙΡΟΠΟΊΗΤΗ ΠΛΈΞΗ ΜΕ ΒΕΛΟΝΆΚΙ, ΕΜΠΝΕΥΣΜΈΝΗ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΉ ΠΑΡΆΔΟΣΗ.

ΚΕΙΜΕΝΟ: PIERIS PANAGI
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: N. KARATZAS AND S. STRATIS

 

Ποια είναι η αξία της έκθεσης σε δημόσιους χώρους;

Κατ’ αρχάς εκτιμώ ότι η έκθεση σε δημόσιους χώρους δεν είναι οικεία σε όλους τους καλλιτέχνες. Απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτό είναι να σε ενδιαφέρουν τα κοινά. Παράλληλα, στο δημόσιο χώρο πρέπει να σε απασχολήσουν ποιοι τον χρησιμοποιούν, πώς κυκλοφορεί το φως, ποια είναι η ιστορία του. Η μεγάλη διαφορά με ένα έργο που εκθέτεις σε μια γκαλερί ή σε ένα μουσείο, είναι ότι στο δημόσιο χώρο ο περαστικός θα το αντικρίσει ξαφνικά μπροστά του. Θα το αντιμετωπίσει χωρίς να είναι επιλογή του.

Πώς προέκυψε η ονομασία του, «Φτερωτοί Μετανάστες»;

Πρωτίστως, να αναφέρω ότι αυτό το έργο εντάσσεται στην ευρύτερη αξιόλογη συλλογή έργων τέχνης της Hermes Airports, αλλά και στο πολύ ενδιαφέρον project τους, το «Sense of Place». Το έργο αιωρείται πάνω από το κεφάλι μας και απεικονίζει τα αποδημητικά πουλιά της Κύπρου. Έτσι, στις 4 επιφάνειες αντικρίζει κανείς τα πουλιά των τεσσάρων εποχών. Την άνοιξη έχουμε ανάμεσα σε άλλα τα χελιδόνια, το χειμώνα τα υπέροχα φλαμίνγκο, το φθινόπωρο τον κοκκινολαίμη και το καλοκαίρι τον πουπούξιο. Παράλληλα, η κάθε εποχή έχει ένα κύριο χαρακτηριστικό. Δηλαδή, το κα- λοκαίρι έχει τα στάχυα, ο χειμώνας το νερό της αλυκής κ.ο.κ. Έτσι, κάποιος, βλέποντάς το, θα αποχαιρετά την Κύπρο με κάτι εξαιρετικά κυπριακό. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια σύνθεση. Είναι, μάλιστα, και η πρώτη φορά στην καριέρα μου που δούλεψα ως ζωγράφος, με την έννοια ότι έπρεπε να δέσουν μεταξύ τους πολλά και διαφορετικά στοιχεία. Η βάση για το έργο είναι ένα υλικό που ξέρω να χρησιμοποιώ πολύ καλά: ένα πολύ λεπτό ανοξείδωτο σύρμα, που παράγουν για εμένα συνεργάτες μου στη Γαλλία, για να μπορεί να μπλεχτεί στο χέρι. Πρόκειται για μια παραδοσιακή, κυπριακή τεχνική, αλλά ταυτόχρονα ενώνεται με όλες τις παραδοσιακές τεχνικές πλεξίματος στον κόσμο. Είναι κάτι που συνδέει τους ανθρώπους, γι’ αυτό αν δει το έργο ένας Γάλλος, ένας Άγγλος ή ένας Πορτογάλος, σίγουρα θα νιώσει οικεία.

  

Πώς ήταν να δουλεύεις ένα έργο τέτοιας κλίμακας κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού;

Το να σε υποχρεώνουν να είσαι περιορισμένος, αποτελεί μια συνθήκη εξαιρετικά δύσκολη για όλους και το lockdown είναι το πιο απαγορευτικό στοιχείο για να παράξεις έργο. Κι αυτό, διότι το έργο θέλει να ονειρεύεται το θεατή του. Είχα, όμως, την τύχη η Hermes Airports να μας δώσει το πράσινο φως τον Ιανουάριο, επομένως ήταν ευλογία για μένα και τους συνεργάτες μου που είχαμε δουλειά. Έγινε από πριν μια μεγάλη προεργασία, έτσι ώστε να υπάρχει ένας μπούσουλας και επικοινωνούσαμε για διευκρινίσεις και λεπτομέρειες. Είχε μοναξιά, αλλά ήξερα ότι το έργο στην πορεία θα κερδίσει πολλά βλέμματα.

Τι σου έλειψε περισσότερο την περίοδο που ήμασταν κλεισμένοι στα σπίτια μας;

Η επαφή με τους άλλους και τα ταξίδια, παρόλο που τον Μάρτη είχα πάει στο Παρίσι για να παραγγείλω τα υλικά του έργου. Είδα τις εκθέσεις που επιθυμούσα και γέμισα τις μπαταρίες μου. Παρ’ όλα αυτά, ήταν μια μεγάλη περίοδος χωρίς τον ενθουσιασμό που έχει κανείς όταν ταξιδεύει.

Πού θες να ταξιδέψεις;

Στους τόπους που πηγαίνω συνήθως. Ξέρεις, δεν είμαι εξωτικός ταξιδιώτης, με την έννοια του τουρίστα. Δυστυχώς, δεν έχω ταξιδέψει σε χώρες που δεν έχω δουλειά. Το Παρίσι μου είναι απαραίτητο και μου λείπει. Η Αθήνα αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της επαγγελματικής μου οικογένειας, με στενούς φίλους που τροφοδοτούν την εξέλιξη της δουλειάς. Γενικά, θέλω να επιστρέφω στις χώρες που γνωρίζω και μου είναι οικείες.

Πες μου κάτι τελευταίο... Όταν αντικρίσει κάποιος το έργο σου, τι είδους συναισθήματα θα ήθελες να νιώσει;

Η πρώτη μου έγνοια είναι να μην τον αναστατώσω. Θα ήθελα να πάρει μια βαθιά ανάσα. Σίγουρα, δεν θα ήθελα να νιώσει θαυμασμό, αλλά συγκίνηση.

Γιατί αυτό;

Το να με θαυμάζουν για τη δεξιοτεχνία μου, θα το θεωρούσα αποτυχία. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου να περιγράψω την αλχημεία του έργου ή να προσέξει κάποιος ότι έχει πολύ κόπο. Στην πρώτη εντύπωση δεν βλέπεις πώς είναι κατασκευασμένο κάτι. Γι’ αυτό θέλω να λειτουργεί διακριτικά. Να είναι τόσο οικείο όσο ένα δέντρο. Σαν να ήταν πάντα εκεί. Πώς βλέπεις ένα σύννεφο και σε συγκινεί; Έτσι θα ήθελα να γίνει και εδώ.

 

Extra Info

Η συνολική έκταση του έργου ξεπερνά τα 100 τετραγωνικά μέτρα.
Χρησιμοποιήθηκαν περισσότερα από 316.800 μέτρα σύρμα ανοξείδωτου χάλυβα.
Για το έργο δούλεψαν 25 άτομα από Κύπρο και Γαλλία.
Χρειάστηκαν περισσότερες από 8.150 εργατοώρες για να ολοκληρωθεί.
 

Το έργο «Φτερωτοί Μετανάστες» βρίσκεται στο Αεροδρόμιο Λάρνακας μετά τον Έλεγχο Αποσκευών και εντάσσεται στο ευρύτερο project «Sense of Place». Πρόκειται για μια πρωτοβουλία της Hermes Airports, που στοχεύει στον εμπλουτισμό των Αεροδρομίων Λάρνακας και Πάφου με έργα που αφυπνίζουν τις αισθήσεις και τα συναισθήματα των επιβατών, προβάλλοντας εντονότερα την κυπριακή κουλτούρα και παράδοση.

Σχόλια
Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.
Προσθήκη σχολίου

* Υποδεικνύει ένα απαιτούμενο πεδίο

Αποδεκτές μορφές: mp4,mov,png,jpg,gif

Συμφωνώ με την αποθήκευση και επεξεργασία των δεδομένων που παρέχονται στο παρόν έντυπο σύμφωνα με τις οδηγίες που ορίζονται στην Πολιτική Απορρήτου της παρούσας ιστοσελίδας.

Επιβεβαιώστε την συγκατάθεση σας