Μιχαλης αναστασιαδης: LET THERE BE LIGHT

People

Ένας από τους σηµαντικότερους σχεδιαστές φωτισµού στον κόσµο, ο Michael Anastassiades, µεγάλωσε στην Κύπρο. Σήµερα συνεργάζεται µε τους µεγαλύτερους οίκους διεθνώς, διαµορφώνει τις τάσεις και δεν σταµατάει να πειραµατίζεται ποτέ.

Το δύσκολο ξεκίνηµα

«Η µεγαλύτερη απόφαση που πήρα ποτέ ήταν να ξεκινήσω τη δική µου εταιρεία ως Michael Anastassiades. Το έκανα το 2007 και ήταν µια πολύ συνειδητή κίνηση. Μέχρι τότε πειραµατιζόµουν αρκετά µε το τι σηµαίνει για µένα design, ασχολιόµουν µε το θέµα περισσότερο σε ερευνητικό επίπεδο. Αυτό που µου έλειπε και που ήθελα να καταφέρω µε τη δική µου εταιρεία ήταν να ασχοληθώ µε τη βιοµηχανική παραγωγή. Να παράξω τα δικά µου αντικείµενα όπως ήθελα να το κάνω εγώ. Για δύο λόγους: Πρώτον, διότι δεν ήθελα να συµβιβαστώ µε κάτι διαφορετικό από αυτό που είχα στο µυαλό µου και, δεύτερον, επειδή οι µεγάλες εταιρείες δεν ήταν διατεθειµένες να ρισκάρουν και να συνεργαστούν µε ένα σχεδιαστή που δεν είχε ήδη πράγµατα στο ενεργητικό του. Είχα προσπαθήσει αρκετές φορές να συνεργαστώ µε κάποια από τις εταιρείες του χώρου, αλλά πάντα έβρισκα πόρτες κλειστές. Κανένας οίκος δεν ενδιαφερόταν να δουλέψει µε κάποιον ο οποίος δεν είναι καθιερωµένος στο χώρο. Ίσως σήµερα τα πράγµατα να έχουν βελτιωθεί κάπως, αλλά τότε ήταν πολύ δύσκολα. Έτσι, αποφάσισα να κάνω τη δική µου εταιρεία· είχα φτάσει σε σηµείο που έλεγα πως η µόνη περίπτωση να καταφέρω κάτι είναι να το δοκιµάσω µόνος µου».

Η πρώτη παρουσίαση στο σπίτι στο Λονδίνο

«Η πρώτη παρουσίαση έγινε τον Σεπτέµβριο του 2006 στο σπίτι µου, στο Λονδίνο. Άδειασα το σπίτι, έστησα κάποια φωτιστικά και έκανα εκεί την παρουσίαση, κατά τη διάρκεια του Design Week. Αυτή ήταν η πρώτη, πειραµα­τική παρουσίαση του ­brand. Η αλήθεια είναι πως είχα πολύ θετικές αντιδράσεις, γράφτηκαν άρθρα στα media, έκανα κάποιες σηµαντικές επαφές – ανάµεσά τους και ο Murray Moss από τη Νέα Υόρκη, ο οποίος αγόρασε αντικείµενα και τα παρουσίασε στη Νέα Υόρκη, τον Μάιο του 2007».

Ο δρόµος προς τις µεγάλες συνεργασίες

«Mετά την πρώτη παρουσίαση και ενώ είχα ξεκινήσει να ψάχνω το θέµα της παραγωγής αυτών των αντικειµένων, ώστε να µπορώ να τα παραδώσω, ξεκίνησα παράλληλα και µια συνεργασία µε το Studio Mumbai και την Ilse Crawford, η οποία έκανε τότε τα interiors των Soho House. Μετά απ’ αυτά, η πρώτη επόµενη σηµαντική παρουσίαση έγινε στο Μιλάνο το 2011, στο Salone del Mobile, όπου αποφάσισα να συµµετάσχω µε το δικό µου stand για πρώτη φορά. Ταυτόχρονα, παρουσίαζα και τη συνεργασία µου µε την Γκαλερί Nilufar στο Palazzo Durini. Από τότε ξεκίνησε ένας νέος κύκλος. Έκανα την πρώτη  γνωριµία µε τον Piero Gandini, τον ιδιοκτήτη της Flos, και λίγο αργότερα, τον Σεπτέµβριο του 2011, αποφασίσαµε να δουλέψουµε µαζί. Από τότε ξεκίνησε µια σταθερή συνεργασία, παράλληλα µε το δικό µου brand. Σε κάθε συλλογή της Flos υπάρχουν κοµµάτια δικά µου. Μετά ήρθαν και άλλες συνεργασίες, πέραν του φωτισµού, µε µεγάλους οίκους όπως η Herman Miller στην αρχή και η B&B, η Cassina, η Thonet στη συνέχεια και η Molteni, πιο πρόσφατα».

Το πιο απαιτητικό project

«Μέχρι και πριν από λίγα χρόνια, είχα επικεντρωθεί σχεδόν αποκλειστικά στο φωτισµό, οπότε χαρακτηρίστηκα “σχεδιαστής φωτισµού”. Δεν είναι κάτι που µε πειράζει. Έχω ακόµα πολλά πράγµατα να διερευνήσω στο φωτισµό. Από τα projects εκτός φωτισµού, θα έλεγα ότι ενδιαφέρουσα συνεργασία ήταν αυτή µε την Bang & Olufsen, που είχε αποτέλεσµα ένα πολύ ιδιαίτερο ηχείο. Ωστόσο, δεν θέλω να ξεχωρίσω κάτι. Θα έλεγα ότι κάθε project είναι απαιτητικό, έχει το δικό του στοιχείο πρόκλησης».

Η σχέση µε την Κύπρο

«Μεγάλωσα στην Κύπρο. Πέρασα εκεί τα περισσότερα χρόνια της παιδικής µου ηλικίας. Αυτά είναι σηµαντικά χρόνια, διαµορφώνουν τον τρόπο που βλέπεις τον κόσµο και τα πράγµατα. Στην Κύπρο τότε δεν υπήρχε σκηνή design. Όλες οι αναφορές µου ήταν από το χώρο της τέχνης. Σήµερα, πηγαίνω 3 ή 4 φορές το χρόνο. Είναι ο τόπος µου, είναι οι γονείς µου και ο αδελφός µου εκεί. Δυστυχώς, δεν έχω ποτέ το χρόνο που θα ήθελα για να κάνω πράγµατα. Mένω πάντα λίγες µέρες, λόγω δουλειάς, και προσπαθώ πρώτα απ’ όλα να δω τους δικούς µου ανθρώπους. Τον Ιανουάριο του 2015, έκανα την πρώτη µου παρουσίαση στην Κύπρο. Το 2019, µία ακόµα στο Κέντρο Τεχνών της Λευκωσίας µε επιλογές από τα τελευταία 10 χρόνια της δουλειάς µου. Έχω παρατηρήσει, πάντως, ότι σήµερα η Κύπρος είναι πολύ πιο εξωστρεφής…».

Για τη νέα γενιά σχεδιαστών

«Την τελευταία δεκαετία έχω σταθερή συνεργασία µε το Central Saint Martins και έρχοµαι σε επαφή µε τα παιδιά που σπουδάζουν βιοµηχανικό σχέδιο. Διαπιστώνω ότι η νέα γενιά δεν είναι έτοιµη να δοκιµαστεί. Όλοι ψάχνουν τη γρήγορη και εύκολη επιτυχία. Είναι πρόβληµα αυτό. Θέλουν να φτάσουν πολύ ψηλά πολύ γρήγορα, να καταξιωθούν µε το πρώτο ή το δεύτερο project. Δεν γίνεται όµως έτσι. Στο τέλος συνειδητοποιείς ότι το σηµαντικό είναι όχι το πού έχεις φτάσει αλλά όλη η διαδροµή που έχεις κάνει. Το έχω ζήσει αυτό και στη δική µου καριέρα. Για να αποκτήσω αναγνώριση χρειάστηκε να περάσουν χρόνια».

Για τα επόµενα σχέδια

«Τον επόµενο Σεπτέµβριο, στο ICA του Μιλάνου, θα παρουσιάσω µια σειρά φωτιστικών από µπαµπού. Είναι κάτι πολύ καινούργιο, ένα υλικό µε το οποίο δεν είχα ασχοληθεί ποτέ. Η ιδέα γεννήθηκε ακριβώς πάνω στο lockdown και αναπτύχθηκε µέσα σ’ αυτό. Ήθελα να κατασκευάσω ολόκληρη αυτή τη δουλειά µε το χέρι, να είναι τα πάντα χειροποίητα, χωρίς βιοµηχανική παρέµβαση. Θα δούµε το αποτέλεσµα τον Σεπτέµβριο…».

Σχόλια
Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.
Προσθήκη σχολίου

* Υποδεικνύει ένα απαιτούμενο πεδίο

Αποδεκτές μορφές: mp4,mov,png,jpg,gif

Συμφωνώ με την αποθήκευση και επεξεργασία των δεδομένων που παρέχονται στο παρόν έντυπο σύμφωνα με τις οδηγίες που ορίζονται στην Πολιτική Απορρήτου της παρούσας ιστοσελίδας.

Επιβεβαιώστε την συγκατάθεση σας